Badlands NP en Wounded Knee
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Herman en Ineke
03 September 2017 | Verenigde Staten, Interior
Vandaag stond weer een flinke rit op het plan. Na het ontbijt, zo rond acht uur, waren we weer op pad. Zonder bagage want we hebben twee nachten geboekt in Hotsprings. Het eerste doel was het slagveld van Wounded Knee in 1890. We hadden geen idee wat we moesten verwachten maar het stond als bezienswaardigheid op de kaart. Vervolgens gaan we naar Badlands National Park. Het eerste uur is weer kilometers vreten en veel van hetzelfde. Dan komen we in het Indianenreservaat aan. De leefomstandigheden van deze mensen is volgens onze normen armoedig. Oude houten huizen, meer verwaarloosde chalets, veel troep rond de deur/erf en ook veel verlaten hutjes. We zien zowaar cowboys een kudde koeien drijven, erg leuk (vooral omdat die koeien niet luisterden). Ook hadden we nog een verzameling brievenbussen op de checklist, je weet wel, van die metalen dingen aan het begin van de oprit. Ook de schoolbus opstapplaatsen kom je tegen en je vraagt je af hoe lang die kinderen onderweg zijn van en naar school. Iedereen woont zover uit elkaar. Bij Wounded Knee aangekomen blijkt het een oude meuk te zijn. Ze willen nog graag geld hebben ook. We werden van drie kant bevlogen om iets aan ons te verkopen, erg opdringerig en vervelend. Het kleine museum vertelt het verhaal uit 1890 en ook dat er nog een kleine oorlog is geweest in 1970. Op zich is dat wel interessant. En ach, we zijn er toch maar geweest he...... We vervolgen de route naar Badlands NP. Het landschap wordt steeds heuvelachtiger en soms stukken rotsen die de Badlands aankondigen. Op een gegeven ogenblik kan het niet missen, er rijst een gebergte op in de verte die vervolgens behoorlijk imposant is. Het is nogal heiig en dat maakt dat het niet zo goed te fotograferen is op afstand. De zon krijgt gelukkig meer kracht en al snel wordt het wat beter maar weg gaat het niet. We kopen een parkkaart waarmee we ook de volgende parken in kunnen en gaan de Badlands Loop Road rijden. Ongelofelijk hoe zoiets kan ontstaan. Zo rijd je in het grasland en zo sta in op de enorme rotsen. De canyons die zijn gevormd zijn steeds verschillend van kleur en vorm maar de horizontale lagen blijven zichtbaar. We besluiten een trail te lopen van ongeveer 2 kilometer. Echter, het was zo F*** heet, dat het klimwerk niet te doen was. We hebben het gelopen maar met name ik (kon ik ook maar eens zo geweldig zweten...) had erg veel last van die warmte. De warmte sloeg behoorlijk toe en het ging maar net goed. Onder het dank van een huisje heb ik een flesje water over me heen gekieperd en een briesje hielp ook mee terwijl Herman de auto ging halen. Op het heetst van de dag moet je dat dus niet doen al had ik het niet willen missen. Het uitzicht was waanzinnig. Je voelt je piepklein. Het lijkt soms wel de maan zo levenloos terwijl er wel wild leven moet zijn maar dat blijft ook lekker in zijn holletje met die temperatuur. We rijden de Loop road uit en zien op een gegeven moment mensen langs de kant van de weg stil staan. Dat betekent dat er wat te zien is. En jawel, er staat een Bighorn Sheep te grazen en komt steeds dichterbij. Al gauw staan er meerdere autos stil om het beest te fotograferen. We hebben echt een goede dag want ook de prairiehondjes waren in grote aantallen te bewonderen. We hebben Elks gezien, een hertensoort en als kers op de taart de bizons. De ratelslang hebben we helaas gemist. Jammer, was een leuke foto voor Michael geweest ...... We kiezen ervoor om via een onverharde weg zover mogelijk richting Rapid city te rijden. De snelweg is zo beresaai. Aan deze route komen we dan ook de bizons tegen. Deze liggen ver in het veld maar we zien auto's dichtbij staan. Hoppa, wij ook daarheen. Mooie foto's gemaakt en jawel hoor, daar komt de Park Ranger aan. Woedend riep hij 'Get out'. Het was toch niet de bedoeling om het hoofdpad te verlaten. Maar ja, gedane zaken...... de foto's hadden we al. De rit naar Rapid City ging weer door het vertrouwde grasland. Daar hebben we gegeten en vervolgens terug naar Hotsprings. Morgen trekken we verder naar o.a. Mount Rushmore en naar verwachting is het einddoel Sturgis. We zullen zien.........